ks. dr Paweł Hodorek

 

Temat: DZIĘKUJĘ, ŻE ŻYJĘ – Marsz dla Życia i Rodziny.

(Konspekt katechezy dla uczniów szkół ponadpodstawowych)

 

Założenia edukacyjne:

1.    Cel ogólny: ukazanie rodziny jako podstawowej jednostki społecznej, wspólnoty miłości, w której przekazywane jest życie.

2.    Cele szczegółowe:

Uczeń:

·         zna formy promocji życia i rodziny

·         wie, że każde życie ludzkie jest święte

·         potrafi wskazać działania mające na celu ochronę życia

·         rozumie znaczenie rodziny w życiu osoby i społeczeństwa

·         wyjaśnia pojęcia cywilizacja życia i cywilizacja śmierci

·         dostrzega, że jest odpowiedzialny za budowanie cywilizacji miłości w swoim środowisku

3.    Metody: elementy wykładu, praca w grupach, pogadanka, praca z tekstem.

4.    Środki dydaktyczne: fragmenty EV, przemówień papieskich, zdjęcia

 

Przebieg katechezy

1.    Modlitwa: Duchu Święty, który oświecasz…

2.    Sytuacja egzystencjalna – pogadanka, rozmowa kierowana

We współczesnym świecie bardzo wyraźnie dostrzegamy kryzys rodziny.  W jaki sposób on się przejawia? Co jest objawem kryzysu rodziny?

Możliwe odpowiedzi (rozwody, zdrady małżeńskie, brak zainteresowania starszymi rodzicami, niechęć do wchodzenia w związki sakramentalne, odrzucenie płodności, samotne wychowywanie dzieci itp.)

Przeczytajmy teraz co na temat rodziny i jej wartości powiedział Św. Jan Paweł II, podczas swojej pielgrzymki do Polski.

Jan Paweł II, homilia podczas Mszy św. w Kaliszu 04.06.1997 r.

Nie zapominajcie o tym, jak wielką wartością jest rodzina. Dzięki sakramentalnej obecności Chrystusa, dzięki dobrowolnie złożonej przysiędze, w której małżonkowie oddają się sobie wzajemnie, rodzina jest wspólnotą świętą. Jest komunią osób zjednoczonych miłością, o której św. Paweł tak pisze: „Miłość współweseli się z prawdą, wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma i nigdy nie ustaje” (por. 1 Kor 13, 6-8). Miłość nigdy nie ustaje. Każda rodzina może zbudować taką miłość. […] miłość Boga stanowi duchowe centrum rodziny i jej fundament. Poprzez taką miłość rodzina powstaje, rozwija się, dojrzewa i staje się źródłem pokoju i szczęścia dla rodziców i dla dzieci. Jest prawdziwym środowiskiem życia i miłości (…)

 

Jakie działania możemy podjąć, aby pokazać współczesnemu światu wartość rodziny? Gdy chcemy sprzedać jakiś produkt tworzymy reklamę.

Pokazujemy zdjęcia śmiesznych, chwytliwych reklam.

A gdybyśmy chcieli promować rodzinę chrześcijańską? Co moglibyśmy zrobić? Jakie działania podjąć? Czy może znacie jakieś inicjatywy na rzecz promocji rodziny w Polsce?

Uczniowie na zasadzie burzy mózgów podają różne opcje promocji rodziny we współczesnym świecie. Jeden uczeń zapisuje pomysły na tablicy. Jeśli wśród pomysłów nie pojawia się Marsz życia i rodziny. Prezentujemy zdjęcia „Marszu dla Życia i rodziny” z internetu. W tym miejscu podajemy temat lekcji do zapisania.

Nauczyciel podaje podstawowe informacje na temat „Marszu dla życia i rodziny” w Lublinie 10 czerwca 2018r.

https://archidiecezjalubelska.pl/blog/zanim-wyrusza-marsze-dla-zycia-selfie-dla-zycia/

Plakat: https://archidiecezjalubelska.pl/wp-content/uploads/2018/05/marsz-selfie2018.jpg

3.    Interpretacja (Wiara i życie Kościoła)

Praca w grupach: Na podstawie otrzymanych tekstów, wypisz krótko jakie wartości wypływające z nauki Kościoła o rodzinie i jej roli w świecie, chciałbyś przekazać jako uczestnik „Marszu życia i rodziny”. Efekty swojej pracy podyktuj pozostałym uczniom.

 

 

Grupa 1.

Życie ludzkie jest święte i nienaruszalne w każdej chwili swojego istnienia, także w fazie początkowej, która poprzedza narodziny. Człowiek już w łonie matki należy do Boga, bo ten, który wszystko przenika i zna, tworzy go i kształtuje swoimi rękoma, widzi go gdy jest jeszcze małym, bezkształtnym embrionem i potrafi w nim dostrzec dorosłego człowieka, którym stanie się on w przyszłości i którego dni są już policzone, a powołanie już zapisane w księdze żywota. Jak poświadczają liczne teksty biblijne, także człowiek ukryty jeszcze w łonie matki jest w pełni osobową istotą, ku której zwraca się miłościwa i ojcowska opatrzność Boga. (EV 61) bądźcie solidarni z życiem. Wołanie to kieruję do wszystkich moich rodaków, bez względu na przekonania religijne, do wszystkich ludzi nie wyłączając nikogo. Z tego miejsca jeszcze powtarzam: (…) naród, który zabija własne dzieci jest narodem bez przyszłości (…) potrzebna jest więc powszechna mobilizacja sumień i wspólny wysiłek etyczny, aby wprowadzić w czyn wielką strategię obrony życia. Dzisiaj świat stał się arena bitwy o życie. Trwa walką między cywilizacją życia a cywilizacją śmierci. ( Jan Paweł II Kalisz, 4 czerwca 1997 r.)

 

Grupa 2.

Rodzina jest powołana, aby spełniać swoje zadania w ciągu całego życia swoich członków, od narodzin do śmierci. Jest prawdziwym „sanktuarium życia (...) miejscem, w którym życie, dar Boga, może w sposób właściwy być przyjęte i chronione przed licznymi atakami, na które jest ono wystawione, może też rozwijać się zgodnie z wymogami prawdziwego ludzkiego wzrostu”. Dlatego rodzina odgrywa decydującą i niezastąpioną rolę w kształtowaniu kultury życia. Jako Kościół domowy rodzina jest powołana do głoszenia, wysławiania i służenia Ewangelii życia. Jest to zadanie przede wszystkim małżonków, którzy są wezwani, aby być przekazicielami życia na podstawie nieustannie odnawianej świadomości sensu rodzicielstwa, pojmowanego jako doniosłe wydarzenie, ukazujące, że życie ludzkie jest darem, który przyjmujemy po to, aby go ponownie ofiarować. Rodząc nowe życie, rodzice przekonują się, że dziecko, „choć jest owocem ich wzajemnego daru miłości, jest zarazem darem dla obojga — darem, który wypływa z daru”. Rodzina spełnia swoją misję głoszenia Ewangelii życia przede wszystkim przez wychowanie dzieci. Przez słowo i przykład, przez codzienne kontakty i decyzje, przez konkretne gesty i znaki rodzice uczą swoje dzieci autentycznej wolności, która się urzeczywistnia przez bezinteresowny dar z siebie, i rozwijają w nich szacunek dla innych, poczucie sprawiedliwości, postawę serdecznej akceptacji innych, dialogu, wielkodusznej służby i solidarności oraz wszelkie inne wartości, które pomagają przyjmować życie jako dar. (EV 92)

 

Grupa 3.

Szczególnie wymownym znakiem solidarności między rodzinami jest adopcja lub wzięcie pod opiekę dzieci porzuconych przez rodziców czy też żyjących w trudnych warunkach. Niezależnie od związków ciała i krwi, prawdziwa miłość ojcowska i macierzyńska gotowa jest przyjąć także dzieci pochodzące z innych rodzin, obdarzając je tym wszystkim, co jest im potrzebne do życia i pełnego rozwoju. Wśród różnych form adopcji warto zalecić także adopcję na odległość, bardziej wskazaną w przypadkach, gdy jedynym powodem porzucenia dziecka jest głębokie ubóstwo jego rodziny. Ten typ adopcji pozwala bowiem zapewnić rodzicom niezbędną pomoc, aby mogli utrzymać i wychować własne dzieci, a nie łączy się z koniecznością wyrwania ich z naturalnego środowiska. (EV 93)

 

Grupa 4.

Starość cieszy się poważaniem i jest otoczona czcią, (por. 2 Mch 6, 23). Sprawiedliwy nie prosi o uwolnienie od starości i od jej ciężaru, przeciwnie, modli się słowami: „Ty bowiem, mój Boże, jesteś moją nadzieją, Panie, ufności moja od moich lat młodych! (...) Lecz i w starości, w wieku sędziwym nie opuszczaj mnie, Boże, gdy [moc] Twego ramienia głosić będę, całemu przyszłemu pokoleniu — Twą potęgę” (Ps 71 [70], 5. 18). Era mesjańska jest przedstawiana jako czas, kiedy „nie będzie już (...) starca, który by nie dopełnił swych lat” (Iz 65, 20).

 

Jak jednak w latach starości stawić czoło nieuchronnemu schyłkowi życia? Jaką postawę przyjąć w obliczu śmierci? Człowiek wierzący wie, że jego życie jest w ręku Boga: „Ty, Panie, mój los zabezpieczasz” (por. Ps 16, 5) i godzi się przyjąć od Niego także śmierć: „Taki jest wyrok wydany przez Pana na wszelkie ciało: i po co odrzucać to, co się podoba Najwyższemu?” (Syr 41, 4). Człowiek nie jest panem śmierci, tak jak nie jest panem życia; w życiu i w śmierci musi zawierzyć się całkowicie „woli Najwyższego”, zamysłowi Jego miłości. (EV 46) Niestety w ostatnich latach sama idea eutanazji przestała budzić w wielu ludziach, owo uczucie zgrozy, jakie jest naturalna reakcją umysłów wrażliwych na wartość życia. (…) Niezależnie od intencji i okoliczności eutanazja pozostaje aktem z natury złym, poważnym naruszeniem prawa Bożego, obrazą godności człowieka. (Jan Paweł II List „Do moich Braci i Sióstr - ludzi w podeszłym wieku”)

 

Grupa 5.

Głoście światu „dobrą nowinę” o czystości serca i przekazujcie mu swoim przykładem życia orędzie cywilizacji miłości (…) dziś cywilizacja śmierci proponuje Wam między innymi tzw. wolną miłość. Dochodzi w tym wypaczeniu miłości do profanacji jednych z najbardziej drogich i świętych wartości, bo rozwiązłość nie jest ani miłością ani wolnością. „Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się poprzez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać jaka jest wola Boża, co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe” (Rz 12,2) – napomina nas św. Paweł. Nie lękajcie się żyć wbrew obiegowym opiniom i sprzecznym z Bożym prawem propozycjom. Odwaga wiary wiele kosztuje, ale wy nie możecie przegrać miłości. Nie dajcie się zniewolić! Nie dajcie się uwieść ułudom szczęścia za które musielibyście zapłacić zbyt wielką cenę(…) Pragnę wam powtórzyć to co kiedyś już powiedziałem do młodzieży na innym kontynencie „tylko czyste serce może w pełni kochać Boga. Tylko czyste serce może w pełni dokonać wielkiego dzieła miłości jakim jest małżeństwo! Tylko czyste serce może w pełni służyć drugiemu. Nie pozwólcie aby zniszczono waszą przyszłość. Nie pozwólcie odebrać sobie bogactwa miłości. Brońcie waszej wierności, wierności waszych przyszłych rodzin, które założycie w miłości Chrystusa” (Jan Paweł II Sandomierz 12 czerwca 1999 r).

 

Grupa 6.

Niechże więc małżonkowie ochotnie podejmą wyznaczone im zadania, wspierani przez wiarę i nadzieję, która nie zawodzi - "ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany". Wytrwałą zaś modlitwą niech wypraszają sobie pomoc Bożą, a przede wszystkim niech czerpią łaski i miłość z niewysychającego źródła, którym jest Eucharystia. Jeśli zaś są jeszcze uwikłani w grzechy, niech nie upadają na duchu, ale z pokorą i wytrwałością uciekają się do miłosierdzia Bożego, którego Sakrament Pokuty obficie udziela. W ten sposób będą oni mogli osiągnąć doskonałość małżeńskiego życia, którą Apostoł przedstawia tymi słowy: "Mężowie miłujcie żony wasze, jak Chrystus umiłował Kościół (...) mają mężowie miłować swe żony jak własne ciało. Kto swą żonę miłuje, samego siebie miłuje. Nikt nigdy nie miał w nienawiści własnego ciała, lecz karmi je i otacza troskliwą opieką. Tak czyni też Chrystus z Kościołem (...). W tym zawarta jest wielka tajemnica: a mam na myśli stosunek Chrystusa do swego Kościoła. W każdym razie winien każdy z was miłować swą żonę, jak siebie samego, a żona ma poważać swego męża". (Humanae Vitae 25)

 

Następnie wybrany uczeń referuje efekty pracy grupy, oraz dyktuje pozostałym uczniom w klasie notatkę o wartościach wypływających z nauki Kościoła o rodzinie i jej roli we współczesnym świecie.

4.   Podsumowanie

Po skończonej prezentacji, i zapisaniu notatki uczniowie wymieniają się tekstami zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Teraz w oparciu o nowy tekst proponują hasło do wykorzystania w czasie marszu.

Teraz po przeczytaniu i analizie tekstu zaproponuj hasło, które umieszczone byłoby na transparencie podczas „Marszu dla życia i rodziny”.

Uczniowie prezentują swoje hasła, zapisują je na tablicy a następnie wybierają najlepsze hasło drogą głosowania, nauczyciel zaś nagradza oceną wyróżnioną w ten sposób grupę.

 

5.    Praca domowa (do wyboru)

·         Rozprawka na temat: „Marsz dla życia i rodziny” fanaberia czy konieczność?

·         Wykorzystując jedno z haseł podanych na lekcji zaprojektuj plakat (szkic lub kolaż), który mógłbyś wykorzystać podczas „Marszu dla życia i rodziny”.

6.    Modlitwa na zakończenie

·         Pod Twoją obronę…