Fragment Listu pasterskiego Metropolity Lubelskiego Abp. Stanisława Budzika " DROGAMI WIARY I ŚWIADECTWA" na Wielki Post 2015

- Dokument dodano 2015-03-03, oglądany 2633 razy -

 
 

"Bóg sam wystarczy

Wielką szansą dla odnowienia naszej gorliwości w wierze jest trwający w Kościele Rok Życia Konsekrowanego. Jest to nie tylko okazja do wdzięczności okazywanej osobom życia konsekrowanego – siostrom zakonnym, ojcom i braciom, członkom instytutów świeckich. Ten Rok ma nam również uświadomić, jak bardzo potrzebujemy świadectwa osób konsekrowanych. To świadectwo jest tym cenniejsze, im bardziej świat oddala się od chrześcijańskich ideałów. Ewangeliczne rady czystości, ubóstwa i posłuszeństwa są wielkim wołaniem do człowieka o danie pierwszeństwa Bogu i dobrom nieprzemijającym. Osoby życia konsekrowanego, będąc żywym znakiem przyszłego świata, ukazują nam drogę duchowej terapii poprzez odrzucanie bałwochwalczego kultu doczesności.

Jak zapisał św. Jan Paweł II w adhortacji o życiu konsekrowanym Vita consecrata, każda z rad ewangelicznych, którymi żyją liczne siostry i bracia w Kościele, stanowi odpowiedź na trzy wielkie prowokacje, zawsze obecne w świecie, ale dziś nasilające się w sposób szczególny.

Pierwsza z nich to prowokacja kultury permisywizmu, odrzucającej wszelkie normy moralne rządzące dziedziną ludzkiej płciowości. Odpowiedzią życia konsekrowanego jest radosna praktyka czystości, owocująca zaangażowaniem w służbie Bogu i człowiekowi. Siostra zakonna, brat i kapłan życia konsekrowanego, ukazujący swoją postawą, że możliwe jest to, co dla wielu wydaje się nierealne, przypominają, że nie ma miłości bez ofiary, i że każda prawdziwa miłość jest darem od Boga.

Drugą prowokacją naszych czasów jest niepohamowana żądza posiadania. W szalonym pościgu za zyskiem lekceważy się potrzeby i cierpienia słabszych. Natomiast ewangeliczne ubóstwo osób i wspólnot konsekrowanych prowadzi do konkretnych czynów solidarności i miłosierdzia. Przypomina wszystkim, że jedynie Bóg jest prawdziwym i nieprzemijającym bogactwem ludzkiego serca.

Trzecią prowokacją naszych czasów jest oddzielenie wolności od moralności i prawdy. Osoby konsekrowane przypominają światu, że nie ma sprzeczności między wolnością a posłuszeństwem, że posłuszeństwo Bogu i Jego słowu jest najlepszym i najbardziej owocnym sposobem realizacji wolności człowieka.

Wszystkie trzy rady ewangeliczne razem wzięte niosą w sobie orędzie eschatologiczne, wskazują na nasze powołanie do życia wiecznego. Przypominają, że nasza ojczyzna jest w niebie, a życie na ziemi jest tylko pomostem, po którym należy przejść, ale trwałego domu nie da się na nim zbudować. Rady ewangeliczne podpowiadają, że to Bóg jest celem, ku któremu wszystko zmierza, blaskiem, przy którym blednie wszelkie inne światło, pięknem, które samo zdolne jest zaspokoić wszystkie pragnienia ludzkiego serca.

Solo Dios basta – Bóg sam wystarczy. Te słowa św. Teresy z Avili – wkrótce będziemy obchodzić pięćsetlecie jej urodzin – uświadamiają nam, że w życiu zakonnym, ale także w życiu chrześcijańskim, chodzi o postawienie Boga w samym centrum ludzkich spraw. On jest celem, do którego dążymy, a zarazem drogą prowadzącą do tego celu. Żeby dotrzeć do Niego, trzeba wiele zostawić za sobą i wyruszyć w nieznane. Bez zabezpieczeń i ubezpieczeń, bez asekuracji i gwarancji. Tak jak Abraham, ojciec naszej wiary, który zawierzył Bożej obietnicy, tak jak Maryja, która uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Jej od Pana."

 

Fragment Listu pasterskiego  Metropolity Lubelskiego Abp. Stanisława Budzika " DROGAMI WIARY I ŚWIADECTWA" na Wielki Post 2015

 
 

Autorzy dokumentu: -

Słowa kluczowe: -